The Blue

مهره های کمر من از روی پوست مشخص ن و کاملا قابل لمس.و سرسره ی استخر زرین تیکه تیکه به هم وصل شده،و در هر قسمت اتصال برآمدگی کمی وجود داره.و وقتی تو سرسره به پشت دراز کشیدم،مهره های استخوانی پشتم روی برامدگی ها کشیده شدن و نتیجه ای که اکنون در دست هست یه پشت اسخوانیِ زخمی شده ست.و مایوم هم روی همین نقاط پاره شده و اوه من چقدر این مایو رو دوست داشتم....

امروز که خانم گمار اومد دنبالم،یه آهنگ جنیفر لوپز گذاشته بود و یهو با یه حرکت دست صداشو زیاد کرد و من یاد حرف آنی افتادم که خیلی کامل این حرکت رو قبلا شرح داده بود. :)) و سعی کردم اون کیکی که دستم بود رو تو حلقم بچپونم که معلوم نشه دارم میخندم.و بعد از جنیفر لوپز آهنگ "واویلا لیلی" و سپس "گل پری جون" مارو مستفیض کرد.و ناگهان وسسط آهنگ گلپری دیدم داره تیکه ای رو میخونه که یبار آنایتا گفته بود چه زجری ازش کشیده و اون چیزی نبود جز:

صدای کلفت: "دستاش کوچیکه پاش کوچیکه نمیتونه گریزه"

صدای نازک: "دستام کوچیکه پام کوچیکه نمیتونم گریزم"

اتفاقا من کسیو میشناسم که دست و پای خیلی کوچیک داره و کفش سایز 36 میپوشه و خیلی هم خوب میگریزه و مثل یوزپلنگه و همین آنی خودمونه.

بعله.

برگشتنی هم یه آهنگ مربتط با اعتیاد بود...چون از غصه ی خانواده و پودر سفید و وابستگی حرف میزد و بجز اون فقط میگفت: نرو بیا نرو بیا نرو بیا نرو نرو نرو بیا نرو بیا نرو بیااااااااا

فکر میکنم این آهنگ بعد از مصرف پودر سفید سروده شده.

فردا امتحان شیمی داریم.و با معلم زیست خوب و محشرمون کلاس داریم.چقدر خوبه 8-> معلم شیمی م خوبه.درس شیمی م بده.ای شیمی مزخرف

من میرم دشوری :-"