The Blue

جدیدا یه تکست واسم اومد، میدونید، بعد از صدها سال مثلا. ولی مال من نبود، اشتباه بود. مال پسرش بود. ظاهرا شماره من و پسرش خیلی شبیهن، مال من ٩٢٩٣ و مال سبحان ٩٣٩٢. انگار از دست آقای سبحان آقا شاکی بود چون نهایتا گفت "حیف ما مادرا!" و بله. حیف. حیف که انقدر خوبید. کاش یکم خودخواه بودید و اگه بودید من خوشحال تر بودم.
کاش برای بشر حالتی مثل استندبای وحودداشت، که وقتی خسته می شد میرفت رو استند بای، مثلا یک ماه. یا دو سال. بعد ازدوسال، همه چی مثل قبل باشه لطفا.
من نمیخوام بزرگ بشم حالا حالاها.